[ad_1]
روز گذشته فرازدیلی خبری منتشر کرد که بازتاب زیادی داشت، ایجاد یک عنوان شغلی جدید و استخدام افرادی ذیل این عنوان توسط شهرداری تهران، حجاب‌بان!
برترین‌ها: روز گذشته فرازدیلی خبری منتشر کرد که بازتاب زیادی داشت، ایجاد یک عنوان شغلی جدید و استخدام افرادی ذیل این عنوان توسط شهرداری تهران، حجاب‌بان! کسب و کار شان شناسایی افراد بدحجاب و بی‌حجاب و دادن تذکر و البته در صورت نیاز حواله آن‌ها به نیروهای پلیس. خبر خب بازتاب زیادی داشت، گو این که شهرداری در همان دیروز موردبحث بابت ریزش یک ساختمان سه فوتی به شهر تحمیل کرد، به طور دقیق‌تر در خلازیر! در میان فوتی‌ها یک مقام ارشد پلیس هم بوده، حرف و حدیث زیاد است، موسن در توئیتر نوشته: شنیده شده شهردارى منطقه ١٩ تهران قصد داشته به تولید یک فیلم تبلیغاتى در تخریب ساختمان تولید کند به صورتى که ساختمان را به وسیله انفجار به سبک فیلم‌های هالیوودى تخریب کند اما ایجاد موج انفجار و اشتباه محاسباتى فاجعه ساز شده. هنوز در تایید و تکذیب این موضوع خبرى داده نشده است.
از ماجرای خلازیر که بگذریم، دو روز قبل‌تر هم فاجعه قطع انگشتان یک کودک در پله برقی خراب یکی از ایستگاه‌های مترو جنجالی شد،…
سعیده علیپور در شماره امروز روزنامه توسعه ایرانی درباره اتفاق تلخ اخیر در متروی تهران نوشته:
اتفاق تلخ اخیر که در آن دست یک کودک داخل یکی از همین پله‌های برقی فرو رفت، بار دیگر موضوع خرابی این وسایل جابه‌جایی ارتفاعی شهروندان را مطرح کرد. موضوعی که گلایه اصلی بسیاری از مسافران مترو است.
هر چند مدیران شهری پایتخت در این سال‌ها، همچنان بر طبل لاف‌زنی می‌کوبند و تهران را ام‌القرای جهان اسلام می‌دانند که نگاهی به پایتخت کشورهای اسلامی منطقه نشان می‌دهد این شهر، از کوچکترین همسایگانش هم چند دهه‌ای عقب‌تر مانده است و شهروندانش خسته‌تر و فرسوده‌تر از همیشه در شهری مشحون از مشکلات ریز و درشت، در حسرت اتوبوس‌های کمتر دودزا و خلوت، واگن‌ها و تهویه‌های سالم و پله‌برقی‌ها و آسانسورهای از مدار خارج نشده…. و ده‌ها و صدها مورد دیگر روزگار می‌گذرانند.
این بخش یادداشت علیپور اما کلیدی‌ترین بخش ماجراست:
این در حالی است که مدیران شهری به جای حل این مسائل به دنبال اولویت‌های جناحی و حزبی و ایدئولوژیک خود هستند. نمونه‌اش همین پیشنهاد رئیس شورا برای ساخت دروازه قرآن در یکی از معابر تهران در پاسخ به هتک‌حرمت به قرآن در سوئد است. افزون بر این؛ به جای رفع مشکلات واقعی مردم بودجه‌های شهری صرف فعالیت‌های تبلیغاتی و نمادینی می‌شود که به اعتقاد بسیاری بی‌حاصل است و حتی تاثیر فرهنگی هم دربرندارد
با همه این اوصاف اما ظاهرا برای زاکانی و دوستانش چیزهای دیگری مهم‌تر هستند، گوشه‌ای از عصبانیت کاربران نسبت به تصمیمات اخیر شهرداری تهران را در زیر آورده‌ایم:
سیامک رحمانی(روزنامه‌نگار) در این باره در توئیترش نوشت: ۴۰۰ تا ۱۲میلیون تومن حقوق یعنی حدود ۵ میلیارد در ماه حداقل هزینه این طرح بیشرمانه است. شهرداری این پول‌ها رو داره بده ولی پول نداره پله برقی‌ها رو تعمیر کنه که دست بچه‌های معصوم قطع نشه. مدیرانی که به جای جان مردم، فکر ایده‌های مسموم خود هستند.
محمد باقرزاده(فعال رسانه) مشاهداتش را نوشته: گویا حجاب‌بان‌‌ها رسما وارد مترو شدند؛ الان توی دو واگن از مترو بسیج-صنعت (نواب) درگیری دیدم. توی واگن زنان، بین زنی چادری و بقیه درگیری شدید شد؛ همه تلاش می‌کردن زن تذکردهنده رو بیرون بفرستن اما به دختری چسبیده بود و میبیان کرد باید پلیس بیاد…ترسیده بود ولی بیرون هم نمی‌رفت.
علی مجتهدزاده از دیدگاه حقوقی به ماجرا نگاه کرده: استخدام حجاب‌بان توسط شهرداری تهران اگر مستند به پیش‌بینی منابع مالی قانونی نباشد مصداق تصرف غیرقانونی در اموال دولت است. فعالیت مستخدمین شهرداری درمقام ضابط قضایی در حوزه حجاب قانونی نیست. بیم تکرار تجربه پرخشونت استخدام افراد برای مقابله با دست‌فروشی به شکل بدتری وجود دارد.
آن چه که واضح و مبرهن است، سیل مشکلاتی‌ست که تهران را در حصار خودش قرار داده، از پله برقی خراب که سرنوشت یک کودک را عوض کرده تا پل‌های عابر پیاده که کهنه و مندرس شده‌اند، از گره‌های کور ترافیکی تا حتی مثلا فاجعه‌ی آسفالت‌های بی‌کیفیت! تهران برق ندارد، عوضش پارچه نوشته‌های تبلیغاتی وسیع دارد، حتی شب گذشته در حوالی هفت تیر همان روشنایی لازم برای خواندن پارچه نوشته‌ها هم نبود. رسانه شهرداری چپ و راست برای مردم کُری می‌خواند و دردش درد مردم نیست، آن گروه و دسته‌ای که در پشت پرده خط مشی مشخص می‌کنند و مست قدرت شده‌اند، تاریخ نخوانده‌اند، اگر خوانده بودند انقدر عجله در خودزنی نداشتند، هرگز کسی این چنین به کشتن خویش برنخواسته بود دوستان.
منبع خبر و مطلب : www.bartarinha.ir
[ad_2]
